Papier jest niezwykle nietrwałym surowcem. Dlatego galerie, biblioteki, archiwa i inne instytucje, zajmujące się przechowywaniem papierowych eksponatów, muszą szczególnie dbać o powierzone im mienie. Papier jest nieodporny na zniszczenia mechaniczne, chemiczne i biologiczne.

Dla papieru groźne mogą być bakterie i pleśnie, występujące w pomieszczeniach, wśród papieru można łatwo zaprószyć ogień i wreszcie technologia produkcji papierowych kart sprawia, że niektóre materiały ulegają samoczynnemu niszczeniu. Zabezpieczenie i konserwacja papieru jest trudnym zajęciem, które wymaga fachowego przygotowania i specjalistycznych preparatów.

Konserwacja papieru przed mikroorganizmami jest możliwa dzięki preparatom chemicznym, które oczyszczają powierzchnię arkuszy i mają działanie biobójcze. Zabezpieczeniem przed uszkodzeniami mechanicznymi są przegrody i teczki, wykonane z bezkwasowej tektury oraz foliowe obwoluty. Do zabezpieczenia szczególnie ważnych eksponatów stosowana jest bibuła japońska, która chroni przed nadmierną wilgocią i niszczeniem papierowych zabytków.

Ogromnym kłopotem jest proces rozpadu papierowych kart, wykonanych z zakwaszonych włókien celulozowych. W Polsce jeszcze dzisiaj można trafić na wyroby produkowane z kwaśnego papieru, ale raczej nie drukuje się na nim książek. Konieczna jest konserwacja takiego papieru poprzez odkwaszanie milionów druków, zagrożonych rozpadem. Wybrane pracownie konserwatorskie zajmują się tym na masową skalę. Proces odkwaszania jest trudny, energochłonny i wymagający użycia dużych ilości wody i specjalistycznych odczynników.